|
|
|
|
|
Elektrische gitaren |
|
Gitaareffecten |
|
|
Gitaarversterker |
|
|
|
|
|
Bassortiment |
|
|
Akoestische gitaren |
|
|
Slagwerk |
|
|
Toetsen |
|
|
Blokfluiten |
|
|
PA en recording |
|
|
Accessoires |
|
|
Home » Instrumentarium » Elektrische gitaren
De elektrische gitaren
|
De Ibanez Saber S 270 SOL |
6 maart 2004 |
|
In 1988 kwamen er totaal nieuwe Ibanez-modellen op de markt. Aan
de ene kant kwam Steve Vai's JEM en de daarvan afgeleide
budgetversies RG 550 en RG 50; aan de andere kant de volledig
herziene Roadstar Pro-serie met de modellen Saber, Power,
Radius, Ballback en Turbot. Hoe succesvol de JEM geworden is, is genoegzaam bekend. Dat van de andere modellen vooral de kleine Saber-serie (S Series) een heimelijk verkoopsucces werd, weten minder mensen. Een van de voorvechters van de Saber was destijds Frank Gambale, die al vroeg de voordelen van het model inzag en die de jaren daarna met een speciaal voor hem ontworpen gele Saber 540S-LTD te zien was. Mijn gitaar is de, in 1990 in Korea gebouwde, S 270 SOL. De bouw De Saber heeft twee bijzondere kenmerken: de gitaar heeft een extreem dunne hals en de body heeft de vorm van een bot (de vis). Aan de randen wordt de klankkast steeds dunner; heeft de body in het midden al slechts een dikte van 4 cm, aan de boven- en onderranden is dit maar 1,9 cm. Samen met de twee afgeronde cutaways geeft dit de gitaar een moderne en optisch geslaagde vorm geeft die zich zeer goed laat bespelen en bovendien het gewicht van de gitaar binnen de perken houdt. De body van de S 270 is uit ongelakt mahonie vervaardigd, een zware houtsoort met een warme, zachte en sustainrijke klank. De kop is iets naar achter buigend tussen de eerste en twee fret op de hals gelijmd. Deze van Ibanez bekende werkwijze moet de stabiliteit van de gitaar waarborgen. De "Wizard II" hals is van esdoorn uit één stuk en met vier houtschroeven strak op de uitfresing in de body bevestigd. De overgang van de hals naar de body ligt nabij de 17e fret. De dikte van de brede D-vormige hals is bij de eerste fret 17 mm en bij de 12e fret slecht 20 mm. Toch is de hals niet instabiel. De 5 mm sterke opgelijmde palissander toets draagt bij aan die stabiliteit. |
|
|
De klassieke 65 cm-mensuur heeft 22 grote jumbo-fretten (2,85 mm
breed en 1,25 mm hoog) die de bespeelbaarheid vergroten. De kop Tussen de hals en de kop zit het zadel dat voorzien is van drie klemmen, elk voor twee snaren. Het lockingsysteem is, net als bij een originele Floyd-Rose, met twee schroeven vastgezet waardoor de hals op de bekende wijze tweemaal is doorboord. |
|
|
De stelmoer van de trekstang is weggewerkt achter een kunststof
afdekplaatje. De kop heeft gesloten Gotoh stemmechanieken
aan één zijde. Aan de achterzijde is het type- en
serienummer gestanst. Minpunt is het feit, dat de kop in zwart gespoten is. Samen met het grote, wat lelijke, logo valt dit uit de toon bij de in ongelakt mahonie uitgevoerde gitaar. |
|
De hardware De single locking tremolo is gemaakt onder Floyd-Rose licentie. De drie veren zijn weggewerkt aan de achterzijde, afgedekt door een op de gitaar liggende afdekplaat. Het tremolosysteem zelf is wel in de gitaar gefreesd en verzonken ingebouwd. De uitfresing is voorzien van een klein rubbermatje, zodat de fijnstemmerschroeven bij extreem tremolo-gebruik niet direct het hout raken. De hardware op de Saber is in zwart uitgevoerd, net als de humbuckerramen. De aansluiting voor de jack is fraai in de body verzonken, zodat de kabel in een rechte lijn de gitaar verlaat. |
|
|
De elektronica De S 270 heeft twee humbuckers en een single coil element, een volume- en toonregelaar en een vijfstandenschakelaar. Het Koreaanse S 270 model heeft twee Powersound humbuckers en een Powersound enkelspoelselement. De vijfstandenschakelaar werkt, net als bij de JEM, als volgt: positie 1, 3 en 5 roepen de drie elementen afzonderlijk aan; bij de tussenposities 2 en 4 wordt het middelste element gecombineerd met een als singlecoil geschakelde humbucker (één spoel wordt dan uitgeschakeld). De humbuckers zijn in metalen ramen bevestigd, het enkelspoelselement is direct op het hout geschroefd. Het elektronicavak op de achterzijde is met afschermlak bewerkt, de kunststof afdekplaat is voorzien van aluminiumfolie. Een voorbeeldige afscherming. De gitaar heeft dan ook nauwelijks bijgeluiden. Bespeelbaarheid De Saber laat zich zeer gemakkelijk bespelen; vooral de dunne hals vind ik persoonlijk erg prettig. Met de tremolo had ik in het begin wat moeite, maar het was dan ook mijn eerste "Floyd-Rose"-type. De gegoten tremolo-arm staat vrij ver van de gitaar af hetgeen als voordeel heeft dat die niet in de weg zit bij het spelen, maar als nadeel dat je voor de arm wat verder moet grijpen. |
|
Geluid Onversterkt overtuigd de S 270 al door zijn heldere, sustainrijke en percussieve toon en een goede aanslag. De combinatie van de kleine mahonie body (warm en rond), de esdoorn hals (helder) en het "Floyd-Rose"-systeem is daar debet aan. De single coil heeft een wat dunne en heldere klank, waardoor ook de tussenposities veel hoog hebben. De beide humbuckers hebben voldoende vermogen; het brugelement is fel en het halselement heeft weer veel bastonen. De mooiste combinatie vind ik zelf de tussenschakeling met het halselement en de single coil. |
Bronnen:
|
|
serienr. C9075278 |
aanschafdatum 28-2-2004 |
aanschafprijs € 595,00 |
leverancier Kees van Willigen |
|
De Ibanez Iceman IC-50BK |
1 maart 2004 |
De Iceman is het eerste eigen model van Ibanez met een afwijkend,
niet gekopieerd, ontwerp. Je vindt het model mooi, of niet, maar
ik was er destijds (ook als KISS-fan) helemaal weg van. Dat er
meer liefhebbers zijn van de Iceman blijkt wel uit de speciale
Iceman-site
van Mark Hartman.
De gitaar ging aanvankelijk door het leven als de Artist 2663. Later werd het een aparte IC-serie (Iceman), waarbij de duurste modellen weer onder de naam Paul Stanley (PS-serie) werden verkocht. De animatie hieronder geeft een paar voorbeelden. |
|
| De IC-50 is de goedkoopste Iceman: geen bindings, geen slagplaat (ik heb deze er zelf op geplaatst), eenvoudige positiemarkeringen en een eenvoudige brug. De gitaar heeft een body van mahonie, twee Ibanez Super 70 humbuckers, twee volume- en een toonpotmeter, een driestandenschakelaar en "Gibraltar" verchroomde hardware. Vooral de smooth tuners zijn erg fraai. Mijn IC-50 is in zwart uitgevoerd. |
Achtereenvolgens: Ibanez Artist 2663, Iceman
IC-300BK, Iceman IC-400BK & Paul Stanley PS-10.
|
De gitaar speelt prettig met de van Ibanez bekende slanke hals en
een 24¾" schaal. Ik heb de Iceman destijds kunnen
overkopen van mijn gitarist - hij kreeg er later weer spijt van -
en het was mijn eerste fatsoenlijke elektrische gitaar (ik had
alleen bassen). Zowel overstuurd als clean klinkt de gitaar goed.
De IC-50 is geproduceerd van 1979 tot 1981.
Afgaand op het serienummer F813586 kan worden opgemaakt dat de
gitaar in 1981 in Japan is gemaakt (F van Fuji Gen-Gakki, 81 van
1981 en 3586 is het productienummer). Op de site
van Mark Hartman worden de Ibanez-serienummers toegelicht.
De gitaar kan uiteraard nog wat verbeteringen hebben. De Super 70-elementen missen het warme geluid dat de Samick wel heeft en mogelijk vervang ik de Ibanez-humbuckers door Gibsons (490R voor de nek en 298T voor de brug). Hoewel de IC-350 de enige (Ibanez) Iceman is met een zwengel, zat bij mijn IC-50 ook een tremolo. Zij het van het eenvoudigste soort, dus met een springveer onder het scharnier. Dat deze tremolo erg gevoelig is voor ontstemmen spreekt voor zich; ik heb de tremolo dan ook niet gemonteerd. Het plaatsen van bijvoorbeeld een Schaller Les Paul Tremolo is een optie, zolang er - net als bij de originele tremolo - niet in de gitaar gefreesd hoeft te worden. |
|
serienr. F813586 |
aanschafdatum midden jaren '80 |
aanschafprijs vriendenprijs (occ.) |
vorige eigenaar Harmen J. Nuesink |
|
De Samick SAN-450 (ARC912CH) |
1 maart 2004 |
|
|
Deze geslaagde Gibson 335 kopie wint het de laatste tijd van mijn
(eigen) Iceman. De gitaar speelt soepeler en
heeft een mooi Gibson-achtig geluid. De gitaar is in een opwelling
gekocht vanwege zijn looks in de etalage. In de winkel
klonk hij goed; thuis nog beter. De Fin Antti-Ville Nauha heeft op zijn site een mooi verslag staan van deze gitaar. Van zijn Finse verhandeling begrijp ik niet zo veel ("Viikon verran suunnittelin kauppaa ja SAN-450 tuli kotiin seuraavana maanantaina...", hetgeen volgens mij betekend: "Ik zocht op Marktplaats en de SAN 450 verlichtte mijn huis de maandag daarop..."), maar zijn Engelse kader heb ik hierbij als hoofdbron gebruikt voor onderstaand stuk. Samick is de grootste gitaarbouwer in de wereld. De Silvertone gitaren (wonderlijk genoeg ge-endorsed door Paul Stanley), de Hondo gitaren en enkele Epiphones komen hier ook vandaan. Er wordt gesuggereerd dat Samick de standaard voor haar eigen gitaren verhoogde toen zij ook productie gingen leveren voor Epiphone. |
| Aanvankelijk exporteerde Samick alleen gitaren uit hun goedkoopste segment, waardoor zij een slechte naam kregen in het buitenland. Inmiddels wordt de hele Samick-lijn wereldwijd geëxporteerd waardoor het merk wordt opgewaardeerd. |
| De SAN-450 is een zogenaamde 'semi-hollowbody', plat gezegd een blok hout met holle zijkanten. Akoestisch is de gitaar nauwelijks te horen, hoewel ik er wel een keer mee gespeeld heb op een echt akoestische jamsessie. Als gezegd is de SAN-450 een kopie van de Gibson ES-335: een van de meest gerespecteerde blues-, jazz- of rockabillygitaren in de wereld. De SAN-450 heeft dezelfde body, elektronica, nek en hetzelfde geluid als de ES-335. De Epiphone Dot 335 en de Epiphone Sheraton II zijn in principe dezelfde gitaren als de SAN-450, met dien verstande dat de Samick betere elementen heeft en iets afwijkende positiemarkeringen. |
|
|
Volgens Nauha klagen sommigen over de zwakke elementen. De lichte
windingen geven met 7000Ω iets meer weerstand als een vintage
Strat, maar hebben een hardere en rijkere toon. Terecht stelt hij
dat de gitaar niet scheurt als een solid body, maar dat hij de
natuurlijke klank van een semi-hollowbody weergeeft. Een ander
citaat is: "... the only real difference between a Gibson
ES-335 and a SAN-450 is that the tuners on the Samick actually
work". Toch geen slechte beurt. Nauha is zelf allen niet te
spreken over de kop: "so ugly". Ik heb zelf wel
lelijkere koppen gezien, ... De actie van de gitaar is goed, hij speelt lekker en ziet er schitterend uit, concludeert ook Nauha. Wel adviseert hij de brug te vervangen door een Gotoh, omdat de zadels daarvan wat scherper en minder wijd zijn. Een serienummer is overigens nergens te vinden. Op de verbindingsplaat van de nek is een klein stickertje geplaatst met de aanduiding "ARC912CH". Hoewel ARC duidt op archtop en CH op cherry (de gitaar is uitgevoerd in "Transparent Cherry"), is het volgens mij een incorrect typenummer. Wie het weet mag het zeggen, ... |
|
serienr. n/a |
aanschafdatum 31-3-2001 |
aanschafprijs € 270,00 (occ.) |
leverancier Live Music |
De gitaareffecten
|
De Boss BCB-6 Carrying Box |
1 maart 2004 |
|
Na een tijdje met losse pedaaltjes - al dan niet met een eigen
voeding - van verschillend origine gewerkt te hebben, koos ik voor
iets praktisch: de 6-unit pedalenbak van Boss. Boss had in die
tijd ook een luxere versie (in een flightcase) uitgebracht waar
mijn oog op was gevallen: de SCC-700 Sound Control Center, maar
die was meer dan 10 keer zo duur (zo'n € 1600) en daar
konden uiteindelijk maar twee pedalen meer op als in de BCB-6.
De BCB-6 deed aanvankelijk dienst als baseffectenkoffer. Na de aanschaf van de GT-6B Effectprocessor gingen de baseffectpedalen er uit en kwamen er gitaareffecten in. |
Deze OC-2 is een van de meest gebruikte octavers door bassisten
en gitaristen. De OC-2 had ik destijds ook gekocht voor de bas
als opvolger van de Electro-Harmonix
Octave Multiplexer. Na de aanschaf van de GT-6B
Effectprocessor werd de OC-2 overbodig en verhuisde deze naar
de gitarenafdeling.
De Boss DD-3 Digital Delay
Omdat de cutoff frequency kan worden ingesteld heeft de FT-2 een voorsprong op andere auto-wah's. Met de mode switch op manuele stand, heeft het pedaal EQ-achtige mogelijkheden. De FT-2 kan bestuurd worden door de aanslaggevoeligheid van de gitaarsnaar of met een extern expressiepedaal, waardoor het als een klassieke wah-wah gaat fungeren. |
Een typisch distortionpedaal met een metal-achtige zagende toon.
Zeer praktisch is ook de mute-functie op de NS-2 waarmee eenvoudig het hele signaal naar de versterker wordt onderbroken, zodat het wisselen van de gitaar niet meer gepaard hoeft te gaan met het dichtdraaien van de mastervolumeknop(pen) op de versterker(s). |
| De PSM-5 kan eigenlijk niet ontbreken in de BCB-6. Het pedaal levert met de PSA-adaptor de 9 volts-stroomvoorziening voor alle effecten in de bak en geeft de mogelijkheid om door een druk op het pedaal de effectenketting uit te schakelen. Muten doet de PSM-5 niet; daarvoor gebruik ik de NS-2. |
|
Boss BCB-6 |
serienr. 900741 |
aanschafdatum 28-6-1988 |
aanschafprijs € 120,71 *) |
leverancier Eiland Muziek |
|
Boss OC-2 |
serienr. 742900 |
aanschafdatum 27-5-1987 |
aanschafprijs € 95,29 |
leverancier Musica Deventer |
|
Boss DD-3 |
serienr. 859390 |
aanschafdatum begin jaren '90 |
aanschafprijs onbekend |
leverancier onbekend |
|
Boss FT-2 |
serienr. 733100 |
aanschafdatum begin jaren '90 |
aanschafprijs geruild (occ.) |
vorige eigenaar Auke Plat |
|
Boss DS-1 |
serienr. 087252 |
aanschafdatum 26-8-1988 |
aanschafprijs € 58,99 |
leverancier Musica Deventer |
|
Ibanez TS 9 |
serienr. 0334081 |
aanschafdatum 13-12-2003 |
aanschafprijs € 99,00 |
leverancier Feedback |
|
Boss NS-2 |
serienr. 820439 |
aanschafdatum 1-6-1988 |
aanschafprijs € 92,12 |
leverancier Dirk Witte |
|
Boss PSM-5 |
serienr. 898781 |
aanschafdatum 28-6-1988 |
aanschafprijs *) zie BCB-6 |
leverancier Eiland Muziek |
De gitaarversterker
|
De Fender Champion 110 Type PR 225 |
1 maart 2004 |
|
|
De Fender Champion 110 is een 25 Watt-versterker uit Mexico met
een drievoudige toonregeling (hoog, midden en laag), een
oversturingskanaal en een galm-unit. De versterker heeft één ingang waarbij - met behulp van een (voet)schakelaar - gekozen kan worden tussen het cleane kanaal of het overstuurde ("drive") kanaal. Beide kanalen hebben een eigen volumeregelaar. De oversturing wordt geregeld door een gain-potmeter. Hiermee wordt ook het "smooth clipping" circuit geregeld, waarmee een buizenclip gesimuleerd kan worden. De reverb bestaat uit een eenvoudige verengalm. |
| De versterker heeft een 10" speaker. Desgewenst kan een externe 8Ω-speaker aangesloten worden of een hoofdtelefoon. |
|
serienr. M163673 |
aanschafdatum aug. 1998 |
aanschafprijs € 315,38 |
leverancier Martin Jansen v.o.f. |